Dziady, czyli dusz schodzenie z Akropolis.
Jest to ponowne spojrzenie na dramat Adama Mickiewicza, w którym prastare obrzędy pomagają ludziom i duchom przywrócić status quo.
Jest to jednak przede wszystkim spektaklem, który nie istnieje bez kontekstu. W tym wypadku jest nim nasza fascynacja, która zrodziła się wokół przedstawienia Akropolis Teatru Laboratorium.
Oglądając fotografie i zapisy filmowe z pracy zespołu Jerzego Grotowskiego zastanawialiśmy się przede wszystkim nad ostatnią sceną – grupa aktorów znika w wielkiej skrzyni symbolizującej oświęcimski piec krematoryjny. Zadawaliśmy sobie pytanie, czy po tylu latach od premiery zmieniło się coś w sposobie patrzenia na drugiego człowieka? I czy rzeczywiście międzyludzka miłość została pogrzebana razem z kukłą symbolizującą Chrystusa, czy jednak jest ona czymś o wiele większym, wyrastając ponad milczące pomniki naszej nienawiści?
Chcieliśmy sobie zadać tym przedstawieniem jeszcze jedno pytanie – czy po Oświęcimiu wydarzyło się coś jeszcze…
Scenariusz i reżyseria: Piotr Tenczyk
Scenografia i reż. świateł: Bartłomiej Latoszek
Ruch sceniczny: Barbara Gwóźdź
Kostiumy: Barbara Wojnarowska
Obsada: Katarzyna Wiaderny, Joanna Mazur, Piotr Góra, Paweł Janicki, Maksymilian Karpiński, Marek Mierczyk
Premiera : 3 czerwca 2016
Nagroda za najlepszy spektakl 44. Rypińskiej Wiosny Teatralnej